Na pierwszej sesji fizjoterapeuta opracował tak zwaną taśmę powierzchowną przednią. Na kolejne sesji zajmie się tym, co z nią ściśle współgra, czyli taśmą powierzchowną tylną. Jest to obszar tylnej części ciała, bardzo często spięty i trudny do samodzielnego rozciągania. Już z daleka da się zaobserwować osoby z mocno napiętą taśmą powierzchowną tylną- są to osoby ze zbyt mocno wyprostowaną postawą.
Wywiad i bodyreading
Fizjoterapeuta będzie przeprowadzał podobny wywiad do tego, który był na pierwszej wizycie. Różnica będzie jednak polegała na tym, że będzie zbierał informację na temat tego jak się czułeś (-aś) po wizycie, czy byłeś zmęczony, czy pojawiły się zakwasy, zmęczenie. A może wręcz przeciwnie? Rozsadzała Cię energia? Fizjoterapeuta również będzie oglądał Twoje ciało i sprawdzał jak wizualnie się zmieniło. A Ty dostrzegłeś jakieś zmiany w swoim wyglądzie?
Terapia
Druga sesja jest kolejną sesją powierzchowną. Pracując na tylnej części ciała fizjoterapeuta ma na celu zwiększenie poczucia stabilności i zwiększenia równowagi w ciele. Taśma powierzchowna tylna jest taśmą, która odpowiada za tworzenie postawy ciała i ruchu w płaszczyźnie czołowej. Ogranicza zgięcie i pochylenie ciała w przód. Gdy dochodzi do zaburzeń w tej taśmie pacjent stoi w nadmiernym wyproście.
Wzorce sugerujące zaburzenia w obrębie taśmy powierzchownej tylnej:
- ograniczenie zgięcia grzbietowego stopy,
- przeprost w kolanach,
- miednica ustawiona w tyłopochyleniu,
- miednica przesunięta w tył,
- pogłębienie fizjologicznej lordozy kręgosłupa lędźwiowego,
- klatka piersiowa pochylona w tył,
- górna część odcinka szyjnego kręgosłupa ustawiona w przeproście,
- przesunięcie głowy na pierwszym kręgu szyjnym.
Więcej o integracji strukturalnej znajdziesz TUTAJ
