Dyskopatia poszczególnych odcinków kręgosłupa to choroba, która polega na degeneracji krążka międzykręgowego. Jest to zarazem schorzenie, od którego zaczyna się zwykle choroba zwyrodnieniowa całego kręgosłupa. Składa się z on z (twardych) kręgów oraz (miękkich) krążków międzykręgowych, zwanych popularnie „dyskami”. Zarówno kręgi, jak i krążki podatne są jednak na zmiany zwyrodnieniowe. Pojawia się wówczas ucisk na szereg elementów kanału rdzeniowego, co skutkuje dotkliwymi bólami. Potoczną i znaną nazwą dyskopatii jest przepuklina kręgosłupa. Rzeczywiście, mamy tu do czynienia z przepukliną, choć ściśle rzecz biorąc, ulega jej jądro miażdżyste tarczy międzykręgowej.
Dyskopatia i jej symptomy
Przeważnie schorzenie to pojawia się w odcinku lędźwiowym i szyjnym kręgosłupa; sporadycznie dotyczy ono odcinka piersiowego. Pierwszym symptomem dyskopatii lędźwiowej jest ból w okolicach odcinka lędźwiowo-krzyżowego, który następnie promieniuje aż do nóg. Dochodzi do tzw. parestezji oraz drętwienia, a mięśnie przykręgosłupowe wykazują nadmierne napięcie. Takie objawy przyczyniają się do dyskomfortu w postaci bólu, ale utrudnia również funkcjonowanie, poprzez redukcję ruchomości odcinka lędźwiowego.
Wymienić można też objawy dyskopatii o charakterze neurologicznym, w tym m.in. osłabione mięśnie podudzia i stopy czy zaburzone czucie w dolnych kończynach. Często pojawia się także niedowład nerwów kończyny dolnej.
Oprócz tego, dyskopatia objawia się też zaburzeniami pracy zwieraczy odbytu lub pęcherza moczowego, przy czym niekiedy dotyczy to obu narządów. Znane są również dość nieliczne przypadki spadku libido oraz potencji.
Wszystkie opisane symptomy często rozwijają się stopniowo, ale mogą też rozwinąć się radykalnie szybko; drugi scenariusz dotyczy sytuacji, gdy jądro miażdżyste wypada i ląduje w kanale kręgowym, co powoduje ucisk korzeni nerwowych.
Diagnostyka dyskopatii
Aby zdiagnozować dyskopatię, nie wystarczy zdać się na relację z symptomów podczas lekarskiego wywiadu. Daje to jednak niezbędną podstawę pod badania specjalistyczne.
Jednym z nich jest badanie przy użyciu rezonansu magnetycznego (MR). W jego przypadku mamy do czynienia z dużą precyzją. Pozwala ono wychwycić najdrobniejsze nawet zmiany w obrębie krążków międzykręgowych. Precyzja ta jest jednak adekwatna do kosztu badania; należy ono do najdroższych.
Z pomocą może przyjść również tomografia komputerowa (TK). Ta metoda znacząco uwidacznia kostną strukturę, przez co lekarz zyskuje wgląd do szeregu użytecznych informacji o stanie kości badanego. Dane te są nieocenione w dalszej fazie, a więc w leczeniu.
Można też uciec się do badania radiologicznego (RTG), choć ma ono charakter badania pomocniczego. Pozwala ono dostrzec pewne przesłanki, które mogą świadczyć na rzecz wystąpienia dyskopatii. Pacjent objęty jest także badaniem przedmiotowym, które daje możliwość nakreślenia przyczyn choroby i zadecydowania o tym, jak konkretnie będzie wyglądać leczenie.
Leczenie i rehabilitacja
Choć profilaktyka jest znacznie lepsza niż zwalczanie choroby, często okazuje się być to dopiero wnioskiem na przyszłość. Kiedy więc mowa o leczeniu dyskopatii, należy przez to rozumieć fizjoterapię. Ma to na celu zmniejszeniu dolegliwości bólowych poprzez pracę manualną fizjoterapeuty na nadmiernie napiętych mięśniach, a także na doborze ćwiczeń. Oprócz tego aspektu, dyskopatię leczy się również farmakologicznie (stan ostry), choć jest to leczenie uzupełniające i objawowe.
